Cornelis van Eesteren
3 juli 1897 - 21 februari 1988
De Amsterdammer Cornelis van Eesteren leerde het vak van aannemer in het bedrijf van zijn vader. Na zijn opleiding aan de Academie van Beeldende kunsten en Technische Wetenschappen in Rotterdam werd hij alsnog architect. Later volgde hij avondonderwijs aan het VHBO in Amsterdam, de latere Academie van Bouwkunst. Hij werkte enige tijd op het bureau van Willem Kromhout.
Meer dan een handvol woonhuizen heeft hij niet gebouwd. Hij kreeg als architect al snel opdrachten van stedenbouwkundige aard, waarbij hij zich liet inspireren door Berlage, een van de eerste theoretici op dat vlak. Hij werkte ook enige tijd voor Jan Wils.
De eerste uitbreidingsplannen van Van Eesteren waren die voor Alblasserdam en Alphen a/d Rijn, beide rond 1920. Het bekendst is hij van het Algemeen Uitbreidingsplan voor Amsterdam uit 1934. Het werd onder zijn leiding opgesteld door de afdeling Stadsontwikkeling van Publieke Werken, waar hij van 1929 tot 1959 werkte. Het voorzag in grote nieuwe woonwijken in Nieuw-West en in Buitenveldert. Na de oorlog zijn die er allemaal gekomen, te beginnen met Slotermeer in 1951.
Van Eesteren was van 1930 tot 1947 voorzitter van het CIAM (CongrĆØs Internationaux d'Architecture Moderne), de beweging die het Nieuwe Bouwen bepleitte. Licht, lucht en ruimte, in de stedenbouwkundige praktijk uitgevoerd in de vorm van strokenbouw, met functies zoveel mogelijk gescheiden.