• 1850-1940
  • Wederopbouw
  • Na '65
  • Complexen
  • Personen & organisaties
  • Thema's
  • Bouwstijlen
  • Zoeken
  • - - - - - - -
  • Monumenten
  • - - - - - - -
  • Over, bronnen, copyright etc.
  • Privacyverklaring
  • start
  • Amsterdam op de kaart

    Kaartlagen

    Basis

    Historische kaarten

    Kaarten

    Uitbreidingplannen

    Afbeelding uit: februari 2012.
    Afbeelding uit: 1882. Het oorspronkelijke ontwerp.
Bron afbeelding: SAA, bestand 010094003459.
    Afbeelding uit: september 1903. Op deze uitsnede staat de heilige Bernardus nog in zijn nis in de voorgevel.
    Afbeelding uit: september 2020. Op het fries boven de deur stond oorspronkelijk de naam van de heilige Bernardus. Daar weer boven stond zijn beeltenis.
    Afbeelding uit: september 2020.
    Afbeelding uit: augustus 1979. Een deel van de vleugel aan de achterzijde. De vleugel is waarschijnlijk vĆ³Ć³r 1882 gebouwd. (Uitsnede. Bron: Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed, Amersfoort / doc.nr 206.485.)
    Afbeelding uit: 2006. Dit orgel uit 1889 stond in de kapel van het gesticht. Het is gemaakt door de gerenommeerde Franse orgelbouwer Aristide CavaillƩ-Coll, die ook het orgel van het Paleis voor Volksvlijt bouwde.
    Afbeelding uit: september 2020. Poortje van 't Gasthuishof, links van het gesticht.

    Het voormalige Sint Bernardusgesticht, een tehuis voor bejaarden.

    Het gesticht was in 1839 opgericht. Volgens dagblad De Tijd gebeurde dat op initiatief van de Utrechtse koopman Bernardus van Hees, met hulp van enkele Amsterdamse geestelijken; volgens het Stadsarchief ging het initiatief uit van drie of vier vooraanstaande Amsterdamse katholieken. Het gesticht begon bescheiden, in een huis op de Nieuwezijds Voorburgwal (Stadsarchief: Oudezijds Voorburgwal), waar twee bejaarde vrouwen verzorgd werden door vier zusters (Stadsarchief: vier bejaarden en zes zusters) van de Zustercongregatie van Onze Lieve Vrouw van Barmhartigheid uit Tilburg. Het werd vernoemd naar de Franse theoloog Bernardus van Clairvaux (1090 - 1153).

    In 1842 werd begonnen met de bouw van een tehuis aan de Oude Turfmarkt, op de plek van het uit een middeleeuws nonnenklooster voortgekomen Gasthuishofje. De huizen daar waren aangekocht door Pieter van Cranenburgh, een van de regenten van het gesticht. In het archief van het gesticht komen met betrekking tot de nieuwbouw de namen van twee architecten voor: H. Smit en H. Dansdorp. In 1843 werd het nieuwe pand betrokken door 16 zusters en 10 bejaarde vrouwen. Er was plek voor 55 bewoners, die geselecteerd werden op leeftijd en hulpbehoevendheid.

    Het pand onderging in de loop der jaren diverse uitbreidingen. Naar plannen van de architect P.F. Laarman werd het in 1882-1884 geheel vernieuwd, in twee fases zodat de bewoners er konden blijven wonen. Boven de ingang werd toen een beeld geplaatst van de heilige Bernardus, gemaakt door Bart van Hove.

    In 1900 is het pand aan de linkerkant uitgebreid, in dezelfde stijl als het oorspronkelijke gebouw.

    In 1912 werd het pand gekocht door de Nederlandsche Bank, voor wie het pand op nummer 127-129 te klein was geworden. Het gesticht verhuisde naar de Nieuwe Passeerdersstraat.

    Na de verkoop van de panden van de Bank aan de gemeente in de jaren 1970, nam de gemeentelijke universiteit ook dit pand in gebruik. Begin 21ste eeuw werd het gerenoveerd en samengevoegd met de Vingboons-panden links ervan. Nu huist hier de afdeling Bijzondere Collecties van de Universiteitsbibliotheek. Behalve de voorgevel resteert niets van het pand van Laarman.

      Bernardusgesticht. Oude Turfmarkt 139

      Datering:
      1882-1884
      Ontwerp:
      Laarman, P.F.
      Bouwstijl:
      Neorenaissance XIXB
      Oorsponkelijke functie:
      Gesticht
      Status:
      Rijksmonument (5782)
      Bronnen & links:
      Laatste wijziging:
      augustus 2021

      Er zijn 46 afbeeldingen in de beeldbank van het Stadsarchief die gerelateerd zijn aan dit adres.

      Toon afbeeldingen Stadsarchief (46)

      Zoeken