Plein met drie geschakelde kiosken, aan de noord- en oostkant afgesloten door een haakvormig blok met vier lagen portiekwoningen boven commerciƫle ruimtes op de begane grond. De woningen waren in 1959 gereed, de kiosken in 1960. De ruimte achter de kiosken werd later ingericht met een carrƩ van platanen.
Het geheel maakt deel uit van het door Staal en Keesman ontworpen buurtje tussen Johan Huizingalaan, Wilhelmina Druckerstraat, Elisabeth Boddaertstraat en Henri Dunantstraat.
De Amsterdamse Kunstraad beschreef het plein in november 2016 als volgt:
"Het Staalmanplein is binnen Amsterdam een uniek en nog vrijwel intact voorbeeld van dit modernistische gedachtegoed (licht, lucht en ruimte, red.), het ontwerp getuigt van een duidelijke visie. De monumentale kracht schuilt in de goed doordachte compositie van het plein. Er is sprake van een duidelijk evenwicht tussen leegte en bebouwing. Dat is zichtbaar in de rustige, losse manier waarop drie transparante paviljoentjes op het plein zijn gezet. Deze geschakelde kiosken zorgen voor transparantie in de richting van de Johan Huizingalaan en vormen het meest waardevolle element van het Staalmanplein als complex."
Jarenlang stond midden op het plein een aantal containers die als kinderdagverblijf dienden. Nu (2018) is op het plein een speelplaats ingericht.
Bijzonder aan de woningen zijn de schuine, verspringende balkons aan de kant van het plein. De ingangen van de woningen liggen aan de buitenkant, aan de Wilhelmina Druckerstraat en de Emilie Knappertstraat.
Het stadsdeel Nieuw-West wil het plein aanwijzen als gemeentelijk monument.
Abraham Staalmanplein 1-12, Johan Huizingalaan 625-629, Wilhelmina Druckerstraat 21-49, Emilie Knappertstraat 26-44
Er zijn 8 afbeeldingen in de beeldbank van het Stadsarchief die gerelateerd zijn aan dit adres.