Herengracht-zijde van de telefooncentrale aan het Singel. Het is een fors pand met staalskelet. De contouren van dat skelet zijn in de gevel te zien, en geven die gevel een geleding. Daarmee is geprobeerd om de gevel aan te laten sluiten op de gevelwand van de gracht. Dat is echter niet erg gelukt.
Tot begin jaren 1950 was in dit deel van het gebouw het hoofdkantoor gevestigd van de gemeentelijke telefoondienst. Dat vertrok toen naar de Pieter de Hoochstraat.
De nieuwe centrale was gereed in 1958 en nam het werk over van de centrale die destijds op de hoek Spuistraat-Raadhuisstraat-Singel stond.
Het Algemeen Handelsblad schreef in juli 1957:
Nu loopt men dan langs het nieuwe gebouw. Dat is maar een treurige geschiedenis voor de leek. Een horizontale betonnen band, met erop betonnen staanders waartussen het metselwerk is gevat. Een lichtgele, dorre gevel vrijwel zonder profilering met akelige kleine doffe raampjes, juist op de plaats waar onze laag-bij-de-grondse ik het gebouw ontmoet.
Dagblad De Tijd noemde het gebouw in 1967 in een litanie tegen de architectuur van Publieke Werken "een barbaars stuk onbeduidendheid."
Het circa 2 meter hoge reliƫf aan de gevel is van de hand van beeldhouwer Hildo Krop.
Herengracht 295
Er zijn 15 afbeeldingen in de beeldbank van het Stadsarchief die gerelateerd zijn aan dit adres.