Josephkerk, Erik de Roodestraat 14-16

De rooms-katholieke St. Josephkerk, misschien de eerste kerk in Nederland die geheel in beton is opgetrokken. Sinds 1990 is het gebouw niet meer in gebruik als kerk. Het heeft nadien onder meer gediend als klimhal. In 2012-2013 bivakkeerde er een groep afgewezen asielzoekers. In 2015-2016 werd het ingericht als indoor speeltuin; anno 2020 heet het Candy Castle.

Het gebouw was het middelpunt van een katholiek buurtje: ten noorden ervan staan drie katholieke scholen, en ten zuiden ervan een reeks bejaardenwoningen.

De kerk is via een gang verbonden met het klooster aan de Robert Scottstraat, ook ontworpen door Holt.

Holt en Tholens meldden in 1950 in het Katholiek Bouwblad "Het oorspronkelijke plan was ontworpen als hallenkerk. Door een opvoeren van het aantal plaatsen van 950 tot 1130 werd echter, om stedebouwkundige reden, het minder massale bassilica type gekozen."

Het gebouw heeft inderdaad een klassieke kerkvorm. Vernieuwend was het uiterlijk, met het zichtbare betonskelet dat opgevuld is met betonplaten en in de lagere delen Limburgse natuursteen.

De Volkskrant, dat zichzelf toen nog een katholiek dagblad noemde, verdedigde in 1952 de keuze voor het moderne ontwerp:

Het is de grote, nauwelijks te overschatten verdienste van de architecten der nieuwe, Amsterdamse kerk, dat zij van meet af naar een nieuwe, geheel eigen, moderne vorm hebben gestreefd.

Opvallend in het interieur is de grote, veelkleurige plafondschildering in de apsis (nis achterin), gemaakt door Marius de Leeuw.

Bouwpastoor was P. van Houdt, een Franciscaner pater. Hij werd ook de eerste pastoor van de kerk.

De bejaardenwoningen aan het plein zijn ook door Holt en Tholens ontworpen en werden gebouwd in 1949.