Rond 1870 werd een grote hoeveelheid diamant gevonden in Zuid-Afrika, wat tot een flinke boom leidde voor de al langer bestaande Amsterdamse diamantindustrie. Er waren destijds diverse grote fabrieken waar slijpers tegen een dagprijs een slijpmolen konden huren. De bekendste daarvan was de Diamantslijperij-Maatschappij op de Nieuwe Achtergracht, opgericht in 1845. In de jaren 1870 begonnen juweliers als Van Moppes en Boas hun eigen slijperijen.
Diamantbewerking was van oudsher een Joodse aangelegenheid, omdat het vak niet aan de regels van een gilde gebonden was. Joden mochten geen lid worden van gildes.
De werkomstandigheden en het loon waren vaak belabberd. In 1894 werd daarom de Algemene Nederlandse Diamantbewerkersbond opgericht, een van de eerste vakbonden van het land.
Ook de handel was vooral een Joodse aangelegenheid. Ze concentreerde zich rond de Tulpstraat en het Weesperplein, waar in 1913 de Diamantbeurs verrees.