Paradiso, Weteringschans 6-8

Selecties van bouwwerken

Gereedschap

Eigenlijk was dit geen kerk maar een verenigingsgebouw: opdrachtgever de Vrije Gemeente beschouwde (en beschouwt) zichzelf als een vereniging van gelijkwaardige leden en niet als een kerk waar een dominee de waarheid in pacht heeft.

De gemeente werd opgericht in 1877 door de gebroeders Hugenholtz, die uit de Hervormde Kerk waren getreden en een religie zonder kerkelijke dogma's nastreefden.

Salms zoon Abraham gaf zijn vader vanuit Parijs advies voor het ontwerp van dit gebouw. Het werd 38 meter lang en 20 meter breed. In de hoofdvorm zijn Romaanse invloeden te zien. Het gebouw is opgetrokken uit gebakken steen met geprofileerde lijsten, hardsteen en rode en witte zandsteen.

Het gebouw werd in mei 1880 in gebruik genomen, hoewel het toen nog niet geheel af was. Een koor zong een cantate en P.H. Hugenholtz jr. ging voor. Het Algemeen Handelsblad deed verslag van de opening:

Wij zeggen niet te veel, wanneer wij mededeelen, dat het opwekkend woord van den voorganger diepen indruk maakte, dat de schoone compositie en fraaie uitvoering der cantate allen bezielde. De acustiek van het gebouw is gebleken uitmuntend te zijn en menigeen bracht hulde aan den ontwerper den heer G.B. Salm.

In 1965 verliet de Vrije Gemeente het toen verouderde pand aan de Weteringschans; ze verhuisde naar een door Gerrit Rietveld ontworpen gebouw aan de Van der Boechorststraat, dat ze al na drie jaar weer verliet. De Vrije Gemeente bestaat nog steeds, en komt anno 2018 bijeen in de Nieuwe Uilenburgerstraat.

Het verenigingsgebouw aan de Weteringschans is sinds 1968 in gebruik als poppodium Paradiso.