Lindengracht 206-220

Filantropische woningbouw. Samen met Goudsbloemstraat 125-139 vormen de huizen het Jordaancomplex van architect J.E. van der Pek. De panden vervingen ruim 130 krotwoningen.

Dit waren oorspronkelijk 32 tweekamerwoningen. De woningen werden groot genoeg geacht voor gezinnen met zeven kinderen.

Het initiatief kwam van Louise Went, de latere echtgenote van Van der Pek. De nieuwe woningen bleken wel te duur voor de bewoners van de sloppen die hier eerst stonden. De Bouwonderneming Jordaan eiste ook een vast inkomen, wat de vele losse arbeiders in de sloppen niet hadden.

Het complex was ook bedoeld voor kleine ondernemers, die op de begane grond hun bedrijf konden uitoefenen. Op zolder was pakruimte; vandaar de hijsluiken.

De chaletinvloed is zichtbaar in de detaillering van de kap.

Op de puibalken werden acht bouwambachten geëerd: metselaar, timmerman, schilder, smid, stucadoor, loodgieter, grondwerker en steenhouwer.

H.P. Berlage schreef in 1896 enthousiast over deze architectuur met beperkt budget:

Dat eenvoudig architectonisch schoon van het bouwblok arbeiderswoningen tusschen de gedempte Lindengracht en Goudsbloemstraat, dat aan beide zijden uit acht huizen bestaat, is verkregen, niet door verdeeling in evenzooveel deelen door gevelsprongen, maar door het houden tot één geheel met een typisch silhouet tegen de lucht, van sterke schaduw, verkregen door het ver laten voorspringen van het vlakke dak, op houten consoles; aan de Lindengracht in twee lange gedeelten over de hooger opgebouwde hoekhuizen, en afgebroken over de lager gelegen dakvensters der tusschenliggende huizen; aan de Goudsbloemstraat alleen over de dakvensters, en hoewel ik de eerste liever over de geheele lengte had doorgetrokken gezien, omdat een geheele strakke lijn naar ik geloof rustiger zou zijn geweest, zoo is toch deze overhuiving van ongemeen decoratieve werking, vooral bij krachtige zon, dan herinnerend aan de op verlengde daksparren overgebouwde daken van vele florentijnsche paleizen.

Lindengracht 206-220