Sportfondsenbad West, Cornelis Dirkszstraat 11c

Het Sportfondsenbad Amsterdam-West, afgebroken in 2006. Op de plek van het zwembad staan nu woningen.

De eerste plannen voor het bad dateren uit het einde van de jaren '20. De NV "De Sportfondsen" had het hele terrein tussen Cornelis Dirkszstraat, Krommertstraat, Pieter van der Doesstraat en Admiralengracht gekocht met het idee er een groot zwemcomplex te bouwen. Het zou ongeveer drie keer zo groot worden als het succesvolle eerste Sportfondsenbad, dat bij de Linnaeusstraat. De gebroeders Baanders leverden het ontwerp. Net als het bad in Oost zou het bad in West deels gefinancierd worden uit eigen middelen (zgn. spaaraandelen) en deels uit een lening. Voor die lening zou de gemeente garant moeten staan, en daar ging het in 1933 mis: door de toen heersende economische crisis vond het gemeentebestuur het risico te groot.

In 1937 werd een nieuwe poging ondernomen, met een bescheidener opzet. Het overbodige deel van het terrein was verkocht; daar verrees woningbouw (architect J.M. van der Mey). Steun van de gemeente was niet nodig doordat een verzekeringsmaatschappij een hypotheek verleende. De eerste paal werd in maart 1938 geslagen door mevrouw J.E. Triebels-Koens, erelid van zwembond KNZB en bekend als de zwemmoeder van Amsterdam.

AMSTERDAM WEST KRIJGT EEN SPORTFONDSENBAD, door Polygoon Hollands Nieuws (producent) / Nederlands Instituut voor Beeld en Geluid (beheerder), is gelicenseerd onder Public Domain Mark.

Ook de openingsplechtigheid op 16 december 1938 werd verricht door Triebels-Koens. Na toespraken van onder meer wethouder F. van Meurs begon het natte gedeelte:

Er waren zwemdemonstraties van leerlingen van enkele openbare scholen voor bijzonder onderwijs, onder leiding der eigen leerkrachten, de Amsterdamsche politie trok in uniform drie baantjes, Irene van Feggelen, Jo Stroomberg en Beppie van Schaik demonstreerden zwemslagen, de „Watervrienden” bleef niet achter en de damesleden dezer vereeniging legden drijvend figuren in het water, terwijl tot slot een demonstratie scboonspringen van de heeren Schatens en Denneboom veel succes oogstte.

Nog dezelfde avond werden de eerste wedstrijden gehouden:

De prestaties waren over het algemeen maar zeer matig. Bepaald zwaar zwom het water niet, zooals enkele prominenten ons vertelden, maar „nieuw” water zwemt altijd onwennig. Dan zijn b.v. de keerpunten in het ondiepe gedeelte van het bad, bestaande uit betegelde pilaren, afzonderlijk staand, dus met een klein aanrakingsoppervlak, niet bepaald ideaal te noemen. Zoo gauw een der deelnemers even uit den koers geraakte, miste men den pilaar en hij moest dan het onder water staande hek gebruiken.

Blijkbaar was er een gekunstelde oplossing bedacht om van het 33 meter lange bad een voor wedstrijden geldig 25-meterbad te maken. Overigens werden er later in hetzelfde bad wereldrecords gezwommen.

Het bassin bevond zich op de eerste verdieping van het gebouw. Een glazen dakopbouw zorgde voor lichtinval rondom. Plek voor een tribune was er niet. In de plannen was ook een apart schoolkinderbad voorzien, in een aanbouw op het binnenterrein van het bouwblok. Dat werd (vermoedelijk) pas in de jaren '60 gebouwd.

Na ruim 65 jaar intensief te zijn gebruikt werd het verouderde bad in 2006 gesloten. Dat jaar werd een nieuw zwembad geopend aan de Jan van Galenstraat, Sportplaza Mercator.

Sportfondsenbad West. Cornelis Dirkszstraat 11c