Aula Zorgvlied, Amsteldijk 273

Aula van begraafplaats Zorgvlied. Architect Mijnarends was directeur Gemeentewerken van de gemeente Nieuwer-Amstel, de eigenaar van de begraafplaats.

Tot de bouw van deze aula werd het ontvangstgebouw bij de ingang als aula gebruikt.

In dagblad Het Volk verscheen op 30 mei 1931 het volgende verslag van de opening van de aula:

Een gebouw, strak van lijn en massaal van opzet.

„Ik mag niet de hoop uitspreken, dat van dit gebouw een veelvuldig gebruik gemaakt zal worden, zooals men licht bij het in gebruiknemen van andere gebouwen zou kunnen zeggen”, aldus burgemeester Colijn van Nieuwer-Amstel bij de opening van de nieuwe Aula van de begraafplaats Zorgvlied, welke gistermiddag plaats vond. „Maar toch”, ging de spreker voort, „mag Ik hopen dat de Aula haar bestemming krijgen mag en dat zij volledig aan de bedoelingen zal beantwoorden.”

Nochtans, al verwekten deze woorden uiteraard eenige hilariteit bij de talrijke genoodigden, die gistermiddag tegenwoordig waren bij de plechtige opening, vermochten zij niet de gedrukte stemming weg te nemen, welke het ernstige gebouw onwillekeurig verwekt. En zelfs toen de heer Colijn voorts in zijn rede nog een grapje maakte, de uitnoodigingen aan de aanwezige geneesheeren verklarend uit de overweging, dat zij hier de „resultaten hunner vergissingen” konden zien, bleef de stemming mat.

Dit verschijnsel was wel de grootste lof, welke den jongen architect K.J. Mijnarends, gemeente-architect van Nieuwer-Amstel, kon worden gebracht. Inderdaad is deze erin geslaagd een bouwwerk te scheppen, dat door zijn strakke lijn en massalen opzet den somberen ernst weet te scheppen, welke op den doodenakker past en die, bij het ontbreken van een gebouw, waar het lijk, opgebaard, nog enkelen tijd temidden der familie kan vertoeven, door weers- en andere omstandigheden veelal verloren gaat.

Reeds het vooraanzicht, waar de bouwmeester het gedurfd heeft een forsch vierkant vlak zonder een enkele variatie als hoofdmotief te nemen boven de donkere opening van diep geplaatste deuren, is monumentaal en grootsch van opzet.

Binnen is alles in wit en grijs en zwart marmer uitgevoerd, in een kille strakke lijn, zoowel de Aula zelf als de beide wachtkamers.

Een gelukkige oplossing is voorts gevonden voor het wegwerken der orgelpijpen, waarvan het zien mogelijk stootend zou kunnen werken op hen die zich de weelde van orgelmuziek niet kunnen veroorloven. Zoodat dit werk stellig zeer geslaagd mag worden genoemd en de talentvolle bouwmeester er alle eer mede inlegt.

Bij de opening dezer Aula, welke samenviel met de inwijding van een nieuw gedeelte der begraafplaats, voorts nog het woord de heer Struis, namens de gezamenlijke medewerkers, oftewel begrafenis-ondernemers, alsmede de heer Ingwersen, die den lof van Nieuwer Amstels gemeentebestuur zong

Die Ingwersen was de Amsterdamse architect Arnold Ingwersen, voorzitter van de schoonheidscommissie van Nieuwer-Amstel.

Ook het Algemeen Handelsblad was lovend over het ontwerp van Mijnarends:

Wie in die laan loopt, kijkt dus tegen het bouwwerk van den heer Mijnarends op. Hij heeft de aula gedacht als een symboliseering van den doorgang naar het graf. De dood is zonder versiersel en dit heeft de architect in den gevel tot uitdrukking gebracht. Niets dan een muur van meer dan tien meter hoogte, een muur van baksteen, — speciaal voor den bouw gebakken — niet gebroken door eenig versiersel of venster, een geweldige steenvlakte, behalve aan de onderzijde, waar de ingang is achter een open voorhal onder een breeden luifel.

Deze gevel maakt diepen indruk. Ongetwijfeld was het een gedurfd experiment van den jongen bouwmeester, maar het is volkomen geslaagd: De gevel drukt geheel uit de bestemming van het gebouw als doorgang naar het graf en tegelijk de kleinheid van den mensch tegen de macht van den dood.